ناراحت

 

 

 

اگه من بمیرم شاید تو ناراحت نشی ،

 

 

ولی اگه تو ناراحت بشی من میمیرم .

 

 

 

 

 

چهار سالگی وبلاگ

 

سلام وبلاگمون چهار ساله شد پس سالروز تولدش مبارک !!!

 

انشاالله تا یه مدت دیگه تبدیل به سایتش میکنیم ،

 

یعنی میخواییم بترکونیم !

 

 

 

دوغ

 

دونفر داشتن قاشق قاشق ماست توي دريا ميريختن

 

 كه مثلا دوغ بخورن ،

 

 يهو يه نفر رد ميشه ميگه : خاك بر سرتون اين چه كاريه ميكنين !

 

 آخه اين همه دوغ رو كي ميخوره  !!!

 

 

عشق

 

 

 

عشق از من و نگاه تو تشکیل میشود ،

 

 

گاهی تمام من به تو تبدیل میشود

 

 

 

 

 

آدم برفی

 

 

 

دو تا آدم برفی که میونشون یه رود بود عاشق هم میشن

 

 

اونا از عشق هم آب میشن به امید این که

 

 

یه روزی توی رود خونه به هم برسن .

 

 

 

محتاج

  

اگر شبی از شبهای زمستانی ،

 

 مسافری به امید گرمای نگاهت به تو پناه آورد تنهایش نگذار ،

 

 شاید در گرمترین روزهای تابستان به خنکی لبخندش محتاج شوی  .

 

 

 

گرسنمه

 

 

 

صبح ها نمیتونم صبحونه بخورم چون دوست دارم

 

 

ظهر ها نمیتونم ناهار بخورم چون دوست دارم

 

 

شب ها نمیتونم شام بخورم چون دوست دارم

 

 

شب ها نمیتونم بخوابم چون گرسنمه !!!

 

 

 

شيشه عمر

 

ميگن شيشه عمر آدمها اگر خيس بشه عمرشون كوتاه ميشه ،

 

ميدوني چشمات عمر من هستن پس نزار خيس بشن !

 

 

 

 

آيين اربابان و بردگان ...

 

دروغ آيين اربابان و بردگان , و حقيقت خداي

 

 انسان هاي آزاد است بهترین دوست ، خداست ،

 

 او آن قدر خوب است که اگر یک گل به او تقدیم کنید

 

 دسته گلی تقدیم تان می کند و خوب تر

 

 از آن است که اگر دسته گلی به آب دادیم ،

 

 دسته گل هایش را پس بگیرد .

 

 

فکره بابات !

 

زنبور که رو گل ميشينه نيش داره...............

 

حاجي که از مکه مياد ريش داره........

 

شطرنج که بازي ميکنی کيش داره ….........

 

چوپون که تو بيابونه ميش داره........

 

اين تلفن که مي چتي اخره ماه فيش داره………………

 

پس يه کم فکره بابات باش !

 

 

وبلاگ پس داده شد !!!

 

سلام بروبچ بعد از یک هفته هک شدن وبلاگ توسط ،

 

دوست هکر عزیز ! دوباره وبلاگ پس داده شد !!!

 

با تشکر از دوست هکر !!!

 

 

 

رفتن

چشمانت را باز نکن!
اینگونه بهتر است..
شاید راحتتر بروم
این تمام حرفی بود که به تو نگفتم و رفتم.......
و این رفتن مانند رفتن جان از تنم بود
تو را به خدا سپردم
همانکه نشانی چشمانت را داد و گفت برو!
راه سختی بود تا رسیدن به تو ، عاشقانه رفتم ، جان کندم ولی رفتم
در راه ، درد هایی بود که نگو و نپرس!!
تا که رسیدم،خستگی راه بر دوشم بود
خبر آمد باید بروم!!
و این تلخترین رسم روزگار است...
اینکه تا می رسی !
باید بروی!!
روزگار است دیگر ، چه می شود کرد!!؟
رسمش این است: عاشقان به هم نمی رسند!