غروب به دریا زد و رفت

        و گیسوی خاکستری

                   در گفتگوی باران تنها ماند

زنی آواره و گریز با خاطره ای شکسته

          و پیراهنی از گلهای پژمرده بهار

چشمی سوخته در آتش

               با حکایت پنهان ماه

                        بر دریای ابرها

قلب خود را ارام میداند

                    بر ساحل غروبی دیگر