( پائولو کوئيلو)

 

آدم ها به هم گل مي دهند ،

چون معناي حقيقي عشق در گل ها نهفته است .

كسي كه بكوشد صاحب گلي شود ،

 پژمردن زيبايي اش را هم خواهد ديد .

اما اگر به همين بسنده كند كه گلي را در دشتي بنگرد ،

همواره با او خواهد ماند.

چون آن گل با عصر هنگام ، با غروب خورشيد ،

 با بوي زمين خيس و با ابرهاي افق آميخته است .